Starsze pokolenie pamięta legendarne programy telewizyjne prowadzone przez nieżyjącego już prof. Wiktora Zinna. Najbardziej znany, „Piórkiem i węglem”, nadawany był od 1963 r. przez prawie 30 lat, polegał na tym, iż prof. Zinn przybliżał widzom osiągnięcia architektury polskiej i zagranicznej, ilustrując jednocześnie wykład rysunkami węglem.

Jeden z naszych czytelników, pan Andrzej, przesłał nam link do zrekonstruowanego cyfrowo programu, w którym prof. Zinn opowiada o architektonicznych walorach drzew sformowanych w aleje. Swoją opowieść w tym odcinku zilustrował filmem z alejami grabowymi mogilańskiego parku.

Dwór w Mogilanach, zarówno ten drewniany z XVI w. i murowany z XVII w., nie różnił się szczególnie od innych tego typu rezydencji budowanych w Rzeczypospolitej. Tym, co go wyróżniało i wyróżnia do tej pory, jest wspaniały ogród i rozległa panorama na góry. Nie wiadomo kto był projektantem założenia parkowego, chociaż niektórzy badacze wskazywali na włoskiego architekta i dekoratora Bartolomeo Ridolfiego z Werony, zięcia i współpracownika słynnego architekta, Giovaniego Marii Falconetta. Był to ogród geometryczny, kwaterowy, którego opis z 1567 r. zachował się za sprawą przebywającego w mogilańskim dworze Mikołaja Reja.

W pierwszej połowie XVII w. prawdopodobnie nastąpiła modernizacja założenia architektonicznego i ogrodowego. Za inicjatora tych zmian uznaje się Michała Jordana. Powstał wtedy budynek usytuowany symetrycznie na osi geometrycznego ogrodu ozdobnego, prawdopodobnie ramowanego szpalerami lub bindażami grabowymi. Pierwsza pośrednia wzmianka o alejach grabowych pochodzi z drugiej połowy XVIII w., a bezpośrednia dopiero z 1851 r.